Roy verstegen Infra: Iedereen snapt dat er iets moet veranderen

In 2003 ging Roy Verstegen vanuit zijn boerenschuur aan de slag als stratenmaker. In de loop der tijd is het uitgegroeid tot een bloeiend en veelzijdig aannemingsbedrijf met een schat aan ervaring op het gebied van onder- en bovengrondse infrastructuur. ‘Klein kan heel krachtig zijn’, meent Roy.


Di 5 Nov 2019

Amper twee jaar geleden verhuisde Roy Verstegen naar de Bedrijfsstraat in Nuland. Het pand is hij inmiddels al weer ontgroeid en wordt daarom uitgebreid met een grotere hal met werkplaats. ‘Momenteel hebben we 21 projecten lopen. Het is zoeken naar de balans. We willen wel groeien maar we willen niet té groot worden. Onze kracht ligt namelijk juist in de korte lijnen en het snel kunnen schakelen, dat willen we wel vasthouden.’

Stimuleren
Het bedrijf telt momenteel 35, vooral jonge, medewerkers. ‘Stuk voor stuk vakmensen die we voor een groot gedeelte zelf hebben opgeleid.’ Roy Verstegen Infra werd in 2018 dan ook tweede beste leerbedrijf van Nederland. ‘Ik vind het belangrijk om de jonge jongens die hier binnenkomen, goed te begeleiden en te stimuleren. Samen bepalen we het doel waar ze naar toe willen werken. Een tijdje geleden hadden we een jongen die vanwege zijn dyslexie heel onzeker was. Het was geweldig om te zien dat hij langzaam maar zeker steeds meer zelfvertrouwen kreeg. Sowieso gaan we hier niet uit van wat mensen niet kunnen, maar van wat ze wél kunnen. De sfeer is bovendien gemoedelijk, de medewerkers ervaren het echt als een familiebedrijf. Wie er eenmaal binnenkomt, gaat dan ook niet snel meer weg. We voeren een uitstervend beroep uit. Het bedrijf is gemaakt en opgebouwd door het personeel, waar we ontzettend trots op zijn.’

Familiegevoel
Ook zijn vrouw en zijn stiefvader (‘we zijn echt twee handen op één buik’) werken mee in het bedrijf. ‘Mijn moeder is al vroeg overleden dus dat familiegevoel in ons bedrijf betekent veel voor me. Sowieso is het hier net een zoete inval. Mensen weten dat de achterdeur altijd open staat. Regelmatig loopt er dan ook iemand binnen.’

Laagste prijs
Roy Verstegen Infra pakt een grote variëteit aan projecten aan op het gebied van infrastructuur, grond- en asfalt/straatwerk, en riolering. ‘Zowel klein als groot, niets is ons te min. Omdat we ook een ingenieur in dienst hebben, kunnen we trajecten van ontwerp en engineering tot uitvoering aanpakken. We gebruiken daarbij de nieuwste technieken en materialen. We doen bovendien veel in bouwteams en werken regelmatig samen met een aantal kleinere bedrijven met ieder hun eigen specialisme. Samen staan we sterk.’ Er is verder volop aandacht voor duurzaamheid. ‘Dankzij zonnepanelen en een warmtepomp is ons huidige pand energieneutraal. Daarnaast hebben we elektrische voertuigen en beschikken we over verschillende certificaten. Het is alleen jammer dat dit bij aanbestedingen geen enkele rol speelt, daar is de laagste prijs nog steeds bepalend. De overheid zou hier een voorbeeldrol moeten vervullen om te laten zien dat het anders kan - en moet - maar pakt die helaas tot nu toe niet.’

De jongens
Hoe verklaart de bescheiden, nuchtere Brabander het succes van zijn onderneming? ‘Je moet open en eerlijk zijn. En pas stoppen als de opdrachtgever 100 procent tevreden is. Maar uiteindelijk is het vooral te danken aan de enorme inzet van mijn jongens, die vaak wel 60 uur per week draaien. Zij hebben het bedrijf gemaakt tot wat het nu is en daar ben ik trots op.’ De huidige stikstofproblematiek brengt wel onzekerheid over de toekomst. ‘De overheid maakt het ons erg moeilijk. Iedereen snapt dat er iets moet veranderen, maar het gaat nu te snel en te rigoureus. We zouden moeten kijken naar wat er in landen om ons heen gebeurt, die gaan er heel anders mee om.’

Liefde voor het vak
Na 27 jaar in de wegenbouw is de liefde voor zijn vak nog steeds groot. ‘Een aantal jaren geleden hebben we voor Serviceresidentie Vredenbergh in Breda 28 kilometer stenen gezaagd om een blad van een hertshoorn van 2.600 m2 te kunnen leggen als bestrating. Een prachtig ontwerp. Ik kan helemaal blij worden van dat soort projecten. Het ambachtelijke vind ik echter het mooiste. Ik geniet nog steeds als ik een stratenmaker aan het werk zie, daar kan ik de hele dag naar kijken.’ Zijn allergrootste passie is echter zijn 7-jarige zoon, met wie hij maar al te graag aan motorcross doet of op pad gaat met de metaaldetector om objecten uit de Tweede Wereldoorlog op te  sporen. De verzameling schatten barst inmiddels aardig uit zijn voegen. ‘Sinds ik vader ben geworden, is hij mijn drijfveer. Alleen al voor hem moet ik de toekomst goed achterlaten.’

Tekst: Astrid Berkhout
Fotografie: Marjo van de Peppel

< Alle Leukste werkgevers