Het zijn spannende tijden. Op 15 maart mogen we kiezen wie ons land gaat leiden.

De economie draait goed en veel seinen staan weer op groen. Wie had dat vier jaar geleden kunnen denken? Als Nederland een beursgenoteerde onderneming was zouden de CEO en zijn Raad van Bestuur worden geprezen. De commissarissen verdelen de verdiende bonussen en wij als aandeelhouders zouden tevreden en opgelucht zijn dat het land zo goed door de crisis is geloodst. Maar weer vier jaartjes bijtekenen zou je denken.

Echter zo simpel is het niet. Veel mensen zijn ontevreden en voelen de economische groei (nog) niet in hun portemonnee. Of ze hebben een soort onbehagen en vinden dat vroeger alles beter was. Internationale ontwikkelingen werken niet mee en daar is de vluchtelingenstroom de afgelopen jaren nog bovenop gekomen.

Extra gecompliceerd wordt het doordat het lijkt alsof feiten er niet meer toe doen. Social media zijn hiervoor een dankbaar platform. Als we niet oppassen wordt de BV Nederland overgenomen door een soort hedgefonds dat, zoals we weten, vaak heel andere bedoelingen heeft. Ik heb liever dat het land geleid wordt als een familiebedrijf met oog voor waarden en normen en een langetermijnvisie. Met het gezamenlijke manifest van Jan Terlouw en de tien politieke jongerenorganisaties als basis voor onderling vertrouwen en hoop voor de toekomst.

Ik zou dan ook willen zeggen: stick to the facts, don’t believe fake news and fake solutions. Voor de Engelsen en Amerikanen aan de andere kant van de oceanen is het te laat.

Dus op zijn Hollands: loop niet in twee sloten tegelijk en gebruik je boerenverstand.