Don Quichot, de Spaanse held uit de 17e eeuw had waanideeën. Hij zag reuzen in windmolens en verwarde een kudde schapen met het leger. Een zieke geest? Nee hoor, je mag best idealistisch zijn. In sommige gevallen krijg je daar zelfs een lintje voor. Maar niet alle idealen zijn te verwezenlijken, zeker niet in één mensenleven. Met duurzaam ondernemen is het net zo. Je mag voor jouw nageslacht een betere wereld wensen en je CO2 footprint zo minimaal mogelijk willen houden, maar als je dat alleen doet vanwege de centen die het oplevert, is dat mijns inziens ook goed.

Avocado’s
Duurzaamheid klinkt duur, maar is het eigenlijk niet. Allerlei zaken gelinkt aan dit thema worden tegenwoordig door de overheid gestimuleerd. Eerst werden de elektrische auto’s volop gepromoot, nu gebeurt dat in overvloed met zonnepanelen, windenergie en ga zo maar door. Je kunt je daarvan afwenden omdat het je niet boeit, maar uiteindelijk valt deze vraag ook jou ten deel: ga je erin mee of niet? En waarom zou je? Het is heel simpel. Een kantoorpand dient een bepaald energielabel te hebben, wil dat gefinancierd worden door banken. Een transportbedrijf moet gebruik maken van een x aantal elektrische auto’s om in aanmerking te komen voor aanbestedingen en iemand die in avocado’s handelt, moet aan kunnen tonen dat hij de arme boeren geen poot uitdraait. Fairtrade, sustainability… menig ondernemer krijgt daar spontaan uitslag van. Je hoeft er niets mee te hebben, maar duurzaam ondernemen maakt je toekomstbestendig, geloofwaardig en je krijgt er ook nog eens subsidie bij. Bam. In één klap ben je als ondernemer hip en verantwoord bezig.

Dief
Als een opwarmende aarde je koud laat, even goede vrienden. Doe het dan voor de centen. Maar wie de centen aan zich voorbij laat gaan, heeft een klap van de molenwiek gehad. Die is niet alleen net zo dwaas als Don Quichot, maar ook een dief van zijn eigen portemonnee. Kortom, waaróm iemand het goede doet is niet interessant. Dàt hij dat uiteindelijk doet wel.