Ze zijn sinds dit jaar de trotse eigenaren van Schilderscentrum Zuid, ondanks dat ze het vaak behoorlijk met elkaar oneens zijn. Maar uiteindelijk staan hun neuzen dezelfde kant op. ‘Hierdoor kunnen we ons bedrijf voortzetten in de geest van onze ouders’, zeggen Sjors (41) en Tom (39) van Gool. Moeder Maja van Gool (68) omschrijft die geest treffend: ‘Fijn, gezellig, echt vanuit de Brabantse gemoedelijkheid.’

‘Als je kijkt naar vroeger en nu is er veel veranderd in de wereld, maar wij zijn altijd hetzelfde blijven doen’, gaat Maja verder. ‘Hard werken op een leuke manier. Met de mensen op de eerste plaats. Dit was waarom klanten bij ons terug bleven komen.’ Iedereen roept dit graag over zichzelf, maar bij deze groothandel in verf en toebehoren met vestigingen in Tilburg en Breda, is het écht zo. Er hangt een ouderwets sfeertje. Medewerkers kennen de klanten bij naam. Of het nou om een verfkwast of pot lak gaat, er is geen haast. Schilders, stukadoors en aannemers zoeken elkaar daar op. ‘Deze sfeer past niet alleen bij onze ouders, maar ook bij ons’, zeggen Sjors en Tom, tweede generatie. ‘Sterker, dit vormt voor een groot deel ons bestaansrecht.’

Eigen lot bepalen
Maar eerst terug naar de Tilburgse Burgemeester van de Mortelstraat anno 1985. In een voormalig kruidenierspandje begonnen Maja en haar man Ruud van Gool (71) hun groothandel in verf. Niet helemaal out of the blue, want Theo Smulders, Maja’s vader, zat al in de verfbranche en wilde hen graag bij het nieuwe avontuur ondersteunen. ‘We runden onze groothandel in een kleine winkel met daarachter een magazijn’, weet Maja nog. ‘Alle verf werd door de voordeur naar binnen gereden en ging er ook zo weer uit. Er zaten al zeven verfgrossiers in Tilburg en toch gingen we ervoor. In eerste instantie niet vanwege het ondernemen. We wilden gewoon ons eigen lot bepalen, onafhankelijk zijn. Gaandeweg werden we ondernemers.’ Het stel wist zich te onderscheiden door het fijne contact met klanten. Met sommige raakten ze zelfs bevriend. ‘Ik herinner me nog dat onze vader ’s avonds bij één van zijn klanten meeat’, schiet Sjors te binnen. ‘Tussen de soep en de aardappelen door verkocht hij dan de verf. Dat was het enige moment dat hij zijn klanten thuis kon aantreffen.’ Tom: ‘Tegenwoordig zie je wat meer scheiding tussen werk en privé dan toen.’

Waardevolle les
Tijdens het gesprek komt vader Ruud even gedag zeggen. Terwijl Maja de financiële administratie voor haar rekening neemt, helpt hij nog steeds mee in het bedrijf waar hij maar kan. Thuiszitten is niets voor hem. Vroeger was Ruud de commerciële man. Het commerciële gedeelte is nu aan Tom. Zijn vader neemt de telefoon op en voorziet zowel zijn zonen als klanten nog regelmatig van advies, net als opa Theo nog na zijn pensioen deed. Die kwam zelfs tot zijn 90e nog dagelijks naar de zaak. ‘Ik heb geleerd om niet bij de pakken neer te zitten’, vertelt Tom, nu tien jaar actief in het familiebedrijf. ‘Als ik twijfel, hoor ik mijn moeders stem doorklinken: als je er sérieus aan denkt om die stap vooruit te zetten, moet je ‘m ook zetten.’ Sjors, intussen twintig jaar werkzaam binnen de onderneming, richt zich voornamelijk op de inkoop. Hij ervaart vooral de persoonlijke omgang met relaties als een waardevolle les van zijn ouders. Tom wilde als kind profvoetballer worden, maar zijn carrière kreeg dus een andere wending. Sjors ging al vroeg met opa mee. ‘Hij moest van opa altijd goedendag zeggen als ze bij klanten kwamen’, glimlacht Maja. ‘Dat deed hij ook netjes. Dan riep hij: dag klant!’

Vergeven en vergeten
Beide zijn fervent supporter van Willem II, maar over het spel zelf worden ze het zelden eens. Wat de één een geweldig doelpunt vindt, betitelt de ander als een gelukstreffer. Ook zakelijk knettert het soms tussen hen. Typisch broers. Maar de koppigheid duurt nooit lang. ‘Het is gauw vergeven en vergeten, want uiteindelijk willen we hetzelfde’, reageren ze. Hun doel is helder: Schilderscentrum Zuid nog meer op de kaart zetten en de waan van de dag verruilen voor meer structuur. Ook vinden ze het tijd om hun bedrijf verder uit te breiden. Snel nieuwe mensen vinden lukt wel, maar veel liever gaan ze voor medewerkers met de juiste mix van deskundigheid en klantvriendelijkheid. De toekomst wordt een uitdaging: ‘Wat wij willen voortzetten gaat veel van ons vergen. Zie maar eens te groeien zonder je eigenheid te verliezen. Die zit ‘m bij ons in de manier waarop we met mensen omgaan. Persoonlijk blijven, tijd behouden voor een praatje, een keertje na sluitingstijd een bestelling bij een klant bezorgen. Dat willen we vasthouden.’

Vertrouwen
Toch zijn ze niet bang voor wat komen gaat, integendeel. Ze hebben er alle vertrouwen in. Schilderscentrum Zuid is intussen een begrip in de regio dankzij het fijne ondernemen van de familie Van Gool. ‘We doen gewoon wat we zijn’, zeggen de drie tenslotte.

Tekst: Jeanette van Haasen
Fotografie: Kees Bennema