Ze noemt zichzelf een echte Bossche tante en heeft het hart op de tong. De spontane onderneemster, met een fotografisch geheugen, kreeg in 2014 een zware klap te verwerken. Een bijzonder gesprek met José van den Wildenberg (47), directeur/eigenaar van Matching Pool.

‘Iedereen kent me inmiddels als José van Matching Pool. Alsof dat mijn achternaam is.’ José is niet zomaar een matchmaker. Het werk werd in korte tijd haar grote passie. 

Neus voor matches
Toen José in 1990 van school kwam, wist ze niet wat ze moest gaan studeren. ‘Ik besloot een jaar te gaan werken voor een uitzendbureau en werd geplaatst bij Matching Pool. Het bedrijf was net opgericht. Ik werd ingezet als secretaresse. Ik was voornamelijk aangenomen om de telefoon op te nemen en het kantoor te runnen. Mijn baas zei: ‘Veel succes. Zoek het maar uit, jij redt je wel’, en vertrok in zijn auto naar klanten. Door veelvuldig telefonisch contact met onze relaties, merkte ik al snel dat ik een neus had voor het maken van matches. Ik deed het vol overgave.’

Koelkastformaat
‘Er kwamen cv’s binnen die ik las en kon koppelen aan de opdrachtgevers die belden. Blijkbaar maakte ik blind de juiste inschatting. Ik hoorde aan de telefoon of ik een ‘driedelig pak’ aan de telefoon had of het ‘spijkerboek met gympen’-type. Ik luisterde goed naar de behoefte van mijn opdrachtgevers. Dat varieerde van iemand voor op een servicedesk tot een programmadirecteur op CIO-niveau. Ik matchte als een dolle. Binnen twee maanden reed ik in een auto van de zaak, met een mobieltje - toen nog van koelkastformaat - op zak. Er kwam een nieuwe secretaresse op kantoor en ik mocht opdrachtgevers live gaan bezoeken. Daardoor leerde ik hen beter kennen en kregen we een band. Uiteindelijk resulteerde dat in nog betere matches.’

Juichen in de auto
‘Het waren gouden tijden voor de ICT. Iedereen zat in een internet bubble. Wij bedienden de totale ICT-markt, dat was het leuke. Wat ik deed en nog steeds doe, is mensen èn ICT-kennis matchen. Daarbij is het handig dat ik een sterk geheugen heb. Als ik een cv gelezen heb en de kandidaat gesproken, dan zit het in mijn hoofd. Tegelijk ben ik bezig me te bedenken waar de kandidaat het beste zou kunnen passen. Het geeft een enorme kick om de juiste personen en ervaring bij elkaar te brengen. Ook op sociaal gebied. Een match moet kloppen met een strik eromheen. Vaak ben ik nog blijer met een geslaagde match dan de kandidaat zelf. Dan zit ik te juichen in de auto.’

Alexander
‘In 1992 stortte de markt in vanwege de economische recessie. Het bestaan van Matching Pool hing aan een zijden draadje en ik voelde me enorm verantwoordelijk voor alle mensen die we aan het werk hadden. Via onze accountant vond ik een geinteresseerde koper: Kitapplicatiebedrijf A. Müller. Eigenaar Axel Müller nam Matching Pool over en stelde mij aan als adjunct-directeur. In 1993 bouwde hij een etage op zijn bedrijfspand om onze krachten op kantoor te bundelen en overheadkosten te delen. Ik maakte kennis met zijn zoon Alexander. Die vond de detacheringswereld stiekem interessanter dan de bouw en ging zich met de regie van Matching Pool bemoeien. Hij had een hoog IQ, ik een hoog EQ; samen konden we heel veel aan.’ 

Mijn gouden team
‘Alexander was een stoere, grote man en na een bedrijfsuitje werden we verliefd. Op 3 mei 2014 is hij helaas ten gevolge van een fietsongeluk overleden. In de periode na het ongeluk besefte ik dat ik enorm gesteund werd door mijn familie, mijn vrienden, relaties én mijn ‘gouden team’ op kantoor. Zij wisten met overgave mijn droom en passie Matching Pool, draaiende te houden. Binnen drie weken ging ik weer aan het werk. Ik wilde niet alleen thuis zitten en afhankelijk zijn. Mijn werk is echt mijn redding geweest. Het team hier bestaat uit toppers, we zijn vrienden en delen veel met elkaar.’ 

Vrienden
Sinds 2016 is José eigenaar en draait Matching Pool een jaaromzet tussen de 20 en 25 miljoen euro. ’Voor de toekomst wens ik vooral dat iedereen zijn of haar pensioen hier haalt. Dat zou de bekroning op ons werk betekenen. Ons 25-jarig jubileum vierden we in 2015 in de Efteling. Wanneer we in 2030 ook ons 40-jarig jubileum kunnen vieren, ben ik een tevreden mens.’ 

Tekst: Henrike Brouwer
Fotografie: Kees Bennema