Vrouw in Business: Dorie de Rouw

‘Schuilt er dan toch een ondernemer in mij?’ Die vraag stelde Dorie de Rouw zichzelf vorig jaar toen ze een blogspot bijhield voor Weekendvrouw. Een jaar later gaat het op een druilerige augustusdag over onrust en nieuwsgierigheid, loslaten en sleur.


Uitgave: Sept-Okt 2015
Thema’s: Vrouw in Business Industrie Accountancy Ondernemen

Dat Dorie ooit in het familiebedrijf zou stappen lag op zijn zachtst gezegd niet in de lijn der verwachtingen. Ze had het bij Stahl, een multinational in chemicaliën, immers prima naar haar zin. Totdat het moederschap en controller zijn van de grootste Stahlwerkmaatschappij een steeds pittigere combinatie vormden.

Familieoverleg
‘Voor mezelf had ik dan ook besloten dat ik naar iets anders wilde uitkijken. Toeval of niet, ongeveer op datzelfde moment vroeg mijn vader of ik iemand van mijn opleiding (registeraccountancy) kende die drie à vier dagen bij hem op kantoor wilde werken? Ik antwoordde dat ik wel iemand wist: ikzelf. Daar moest hij even over nadenken. Ik had immers nooit enige interesse in het familiebedrijf getoond. Na overleg met mijn broer - die al in het bedrijf werkte - besloten we het een jaar aan te kijken.’ Dat was 2006. Inmiddels is Dorie Chief Financial Officer, mede-eigenaar van het familiebedrijf en heeft ze haar sporen ruimschoots verdiend.

Veel te kort
Vanwaar dan de vraag of er wel degelijk een ondernemer in haar schuilt? Waarom twijfelde ze? ‘Als CFO ben ik niet degene die de plannen en visies neerlegt. Meestal bedenkt mijn broer of vader iets en bekijk ik cijfermatig of het fi nancieel haalbaar en toekomstgericht is. Eigenlijk heb ik me altijd afzijdig gehouden van het commerciële luik. Toen ik vorig jaar die blog bijhield, vroeg ik me af of ik ook een kartrekker kon zijn? Kon ik mezelf een ondernemer noemen? En waar lagen mijn sterktes dan? Het overzicht kunnen houden, iets nauwkeurig afhandelen en prioriteiten kunnen stellen’, beantwoordt Dorie de voor de hand liggende vraag. ‘Mijn zwakte daarentegen is dat ik soms moeilijk iets aan anderen kan overlaten.De valkuil van het perfectionisme. Twijfelen is me overigens wel eigen. De vraag of ik het wel goed doe en wat ik nog meer had kunnen worden houdt me al twintig jaar bezig. Is het onrust? Nieuwsgierigheid? Ik weet het niet. Soms zou ik willen dat ik meer levens had en in elk leven iets anders kon doen. Het leven, een dag en zeker een werkdag; het lijkt veel te kort.’

Keerzijde
‘De laatste jaren ben ik rustiger geworden in die zoektocht’, glimlacht ze. ‘Misschien omdat ik merk dat alles wat ik interessant vind en alle afwisseling die ik zoek, ook in één en dezelfde job te vinden is. Sleur is in deze job niet aan de orde. Geen twee weken zijn immers hetzelfde. Dat vind ik fijn. Heb ik ook nodig.’ Is er een keerzijde aan de medaille? ‘De verantwoordelijkheid die je hebt’, zegt Dorie nadenkend. ‘Enerzijds ben je verantwoordelijk voor 60 à 70 gezinnen. Anderzijds ben je medeverantwoordelijk om het familiebedrijf in goede gezondheid door te geven aan een volgende generatie of een vierde. Ook het dagelijks intens samenwerken met je vader en je broer, kan best pittig zijn. Je kent elkaar zo goed. Daarom kan het zo nu en dan flink botsen, maar je weet ook dat er nooit een nacht overheen gaat.’

Wijze raad
Tot slot de vraag aan welk advies ze tot nu toe het meest heeft gehad? ‘Eigenlijk zijn het er twee’, antwoordt ze. ‘Het eerste kwam van mijn mentor bij BDO. Die zei op een bepaald moment: ‘Dorie, eigenlijk ben jij allesbehalve een accountant. Je hoort in het bedrijfsleven. Maak gewoon je studie af en kijk dan verder.’ Het maakte het makkelijker om inderdaad de stap van accountancy naar het bedrijfsleven te zetten. Het tweede advies kwam van de toenmalige directeur bij van Oers. Hij zei: ‘Misschien moet je de lat niet zo hoog leggen en misschien moet je wel een keer nee durven zeggen.’ En met
dat advies doe ik nog elke dag iets.’

Ondernemerstips van Dorie de Rouw:
• Volg je hart
• Doe de dingen met passie en plezier
• Laat je niet afremmen als mensen beweren dat iets niet kan
• Leg de lat niet té hoog
• Bedenk wat er écht mis kan gaan en wat dan je grootste risico is

Tekst: Gerda Baeyens
Fotografie: Jan Sprij

< Alle thema's