Lieve Declercq (51) groeide op in België. Ze studeerde technische bedrijfskunde in Leuven. Sinds oktober vorig jaar is ze algemeen directeur van SPIE Nederland waar ze 3.800 medewerkers aanstuurt. Daarvoor was ze vijf jaar ceo van drinkwaterbedrijf Vitens. Lieve: ‘Het was tijd mijn vleugels uit te slaan. SPIE ontwerpt, ontwikkelt, installeert en onderhoudt energie-efficiënte en milieuvriendelijke installaties. Ik vond het meteen een mooi bedrijf. Bovendien kon ik mij goed vinden in de drie kernwaarden: excelleren, dicht bij de klant en verantwoordelijkheid. Ze vroegen mij of ik SPIE naar het volgende level kon brengen. Dat vond ik een interessante uitdaging.’
Vier zussen
Lieve is ook lid van de executive board in Parijs. ‘Onze ouders hebben ons altijd gestimuleerd onze eigen weg te vinden. Thuis waren we met vier zussen. Ons is geleerd dat alles mogelijk is. Een uitspraak als ‘dat is niets voor meisjes’ hoorde je bij ons niet.’ Ze schenkt een tweede kop thee in en vervolgt: ‘Het glazen plafond is er natuurlijk wél. Ook bij SPIE. Acht procent van onze werknemers is vrouw. Schrikbarend weinig. Bij So’SPIE Ladies, een netwerk dat zich inzet voor diversiteit, heb ik daarom een uitdaging neergelegd. Als iedere vrouw komend jaar een andere vrouw aandraagt voor een vacature, zijn we volgend jaar met 500 vrouwen. Het innovatieve karakter van SPIE past goed bij vrouwen.’
Gap year
Dochter Stephanie studeert aan de TU in Delft. Dit jaar stuurt zij het Human Power Team aan. Dit team moet een fiets bouwen die meer dan 120 kilometer per uur kan halen. Stephanie nam er een jaar studievrij voor. Eerder had ze al een zogenaamd gap year. Net zoals haar twee broers. Hoe kijkt Lieve daar tegenaan? ‘We zijn heel trots. Onze kinderen kiezen hun eigen pad. En ik vind het supergaaf wat Stephanie doet. Ik deed ook zulke dingen, alleen was het bij ons wat schoolser. Wij moesten een leerjaar gewoon binnen een jaar afronden. We keken met verbazing naar Nederlanders die negen jaar over hun studie deden. Zij kregen een jaar vrijaf voor een bestuursfunctie, wij deden het erbíj. In mijn laatste jaar was ik vicevoorzitter van AIESEC België, een internationale studentenvereniging. In datzelfde jaar schreef ik mijn scriptie en ben ik afgestudeerd.’
Uitgeblust
Leidinggeven zat er altijd al in. ‘Ik was klassenvoorzitter en hoofdredacteur van de schoolkrant. Toen ik 2,5 jaar bij Esso werkte, kreeg ik mijn eerste supervisor rol binnen de Rotterdamse raffinaderij. Mensen die mijn ouder konden zijn, moesten aan mij rapporteren. Sommigen van hen waren uitgeblust. Ik realiseerde me dat het management daaraan had bijgedragen. Op een zeker moment zijn ze gestopt met luisteren. Ik heb me toen voorgenomen nooit in die valkuil te trappen. Binnen een bedrijf is elke stem waardevol. Ik hoop dat werknemers van SPIE mij gewoon durven aanspreken. Ik ben niet meer dan een ander.’
VIP-koffie
‘Vijf jaar geleden maakte ik de overstap van Van Gansewinkel naar Vitens. In de eerste week ging ik naar het Wetsus congres. Daar kreeg ik VIP-koffie en zat ik op de eerste rij naast de burgemeester en de commissaris van de koningin. De week ervoor had ik daar zeker niet gezeten. Die voorrechten horen bij mijn rol, niet bij mijn persoon. Als directeur heb je de prachtigste ontmoetingen en de mooiste diners. Voor je het weet, denk je dat je heel wat bent. Natuurlijk vind ik de positie en de daarbij horende macht fijn, maar je moet het wel weten te relativeren.’
Tekst: Raquel Mourik
Fotografie: Kees Bennema