‘Ik ben van een sturende, via een meesturende, naar een adviserende rol gegaan’, vertelt René Maas (65), voormalig eigenaar van Maas-Jacobs. ‘Ik denk dat ik goed kan bepalen wanneer ik helemaal moet stoppen. Maar misschien heb ik een duwtje nodig.’

Sinds 2018 is zoon Kris eigenaar van het Zundertse bedrijf dat in West- en Midden-Brabant actief is in projectontwikkeling, bouw en de fabricage, levering en montage van kunststofkozijnen.

Geen techneut
Ondernemen was het enige dat René Maas op zijn 21e wilde. Samen met zijn zwager Wim Jacobs startte hij een bouwbedrijf in Etten-Leur. ‘Dit sloot aan bij mijn lts- en mts-diploma’s, maar het had net zo goed een ander bedrijf kunnen zijn. Ik voel me geen techneut. In vastgoed en ontwikkeling kan ik mijn creativiteit beter kwijt.’ Wim is in 1990 gestopt. ‘Ik heb de naam behouden. We zijn het bedrijf samen gestart en bovendien blijft een dubbele naam beter hangen.’

Op zoek naar verbreding
Maas-Jacobs begon als bouwbedrijf voor particulieren en de agrarische sector. ‘Ik ging al snel op zoek naar verbreding.’ Die vond hij in kunststofkozijnen. Het bedrijf had vanaf toen een magazijn en een showroom nodig en verhuisde naar de huidige locatie in Zundert. Vanaf eind jaren ’80 legt René zich steeds meer toe op projectontwikkeling en op het beleggen in panden. ‘Het mooie hiervan is dat we werk genereren voor ons eigen bouwbedrijf.’ Inmiddels heeft het bedrijf 190 man in dienst en hebben ze prachtige projecten op hun naam staan zoals het Annaklooster in Zundert, ’t Sas en Gasthuyspoort in Breda en de Blokstallen in Bergen op Zoom. ‘Ik heb iets met mooie, oude gebouwen, geef ze graag een nieuwe toekomst. De oude telefooncentrale in Breda, het KPN-gebouw, gaan we ook transformeren. Ik vind het belangrijk om een heel gebied op te krikken dus bij de inrichting kijk ik altijd naar wat past in de omgeving.’

Het is toch mijn kindje
René startte zijn bedrijf om er te blijven. ‘Ik heb nooit de ambitie gehad om het te verkopen, het is toch mijn kindje.’ Kris leerde het bedrijf kennen tijdens vakantiebaantjes in de werkplaats en op de bouw. ‘Ik vond het ook belangrijk om hem te leren met geld om te gaan en gevoel te krijgen bij onze vastgoedtak.’ Dus als 18-jarige belegde Kris in zijn eerste winkelpand. Na de middelbare school startte hij met mts Bouwkunde, maar switchte naar hbo Commerciële Economie. ‘Aan het eind van zijn studie, ruim twaalf jaar geleden, vertelde hij me dat hij het bedrijf in wilde. Hij zei ook dat als hij eerst vijf jaar ergens anders zou moeten werken, hij misschien niet meer naar Maas-Jacobs zou komen.’ Meteen na zijn afstuderen komt hij aan boord. ‘Kris stelde zich bescheiden op naar ervaren collega’s, dat werkte in zijn voordeel. Inmiddels is hij eigenaar en geeft hij samen met de directie leiding aan de Maas-Jacobs Groep.’

Door één deur
Vader en zoon lijken op elkaar, zijn beide fel. ‘We voerden op het werk vaak stevige discussies die aan de keukentafel, hij woonde toen nog thuis, verder gingen. Over belangrijke thema’s zijn we het vaak eens, maar over zoiets onbelangrijks als de kleur van vloerbedekking konden we intens discussiëren.’ René moest erg aan hun nieuwe relatie wennen. ‘Ik was gewend zijn vader te zijn.’ Een externe coach hielp hen een constructieve samenwerkingsmodus te vinden. ‘We zeggen elkaar nog steeds de waarheid, maar kunnen daarna weer als vader en zoon door één deur.’ In een familiestatuut legden René, zijn vrouw Annie en hun kinderen Kris en Manoek vast wat de waarden van het bedrijf zijn. Met als doel die te behouden. ‘Het is niet mijn bedoeling om over het graf heen te regeren. Omstandigheden kunnen veranderen, bijvoorbeeld als Kris een opvolger van buiten de familie zou moeten zoeken.’ De belangrijkste waarde is dat Maas-Jacobs een familiebedrijf blijft en de drie delen bij elkaar blijven. ‘Geen enkele wens uit dit statuut gaat boven familiegeluk.’

In de bloei van zijn leven
Volgens René kun je niet vroeg genoeg beginnen met een opvolgingstraject. ‘Ik heb tegenover ondernemers gezeten van ver in de 70. Als je dan ziek wordt terwijl je nog volledig aan het roer staat dan is dat rampzalig voor het bedrijf. Bovendien gun ik het Kris om in de bloei van zijn leven te ondernemen.’ In 2013 en 2018 nam Kris een deel van de aandelen over. René kan het werk nog prima aan. ‘Met mijn directe omgeving heb ik afgesproken dat ze het eerlijk zeggen als ze vinden dat ik minder scherp word.’ Tot die tijd doet hij wat hij leuk vindt. Meer afstand nemen is zijn grootste uitdaging. ‘Golfen is het niet voor mij, maar ik wil wel vaker naar ons appartement in het buitenland. Ik ben nu nog van vroeg tot laat op de zaak.’

Tekst: Sara Terburg
Fotografie: Kees Bennema