‘Het was niet voorbestemd dat ik mijn vader op zou volgen’, gaat hij verder. ‘Ik koos er zelf voor nadat ik jaren in het onderwijs gewerkt had. Mijn vrouw Godelieve werkte al bij mijn vader. Ze gaf op een zeker moment aan dat hij het bedrijf wilde verkopen, omdat hij geen opvolger had. Toen kroop mijn ondernemersbloed waar het niet gaan kon.’ Ook Ruud's dochters Annemarie (36) en Sophie (28) startten elders en kwamen uit eigen beweging naar het familiebedrijf. ‘Mijn andere zus Esther is ook betrokken bij het bedrijf, maar heeft een baan als journalist en fotograaf’, zegt Annemarie. Hun moeder is de financiële spin in het web. Werken in het familiebedrijf noemt ze een voorrecht. ‘Ik leer veel, mag van alles proberen en als het mislukt dan is dat geen ramp. Bij een ander bedrijf had dat niet gekund.’
Dat deed oma
Het familiebedrijf startte in 1921 aan het Tilburgse Wilhelminapark. Ruud: ‘Opa Jan was schilder, oma Cor had een drogisterij. Het verhaal gaat dat opa zijn werk ontzettend leuk vond, maar niet zo bedreven was in de zakelijke kant. Kleine zelfstandigen gingen hun geld zelf ophalen, mensen betaalden contant. Opa vond dat overhandigen van rekeningen niet prettig. Dus dat deed oma dan maar.’ Ook nu hebben vrouwen een cruciale rol in de bedrijfsvoering. ‘Mijn vrouw heeft onze financiële administratie de afgelopen jaren volledig gedigitaliseerd.’ Hij is ook trots op de professionaliseringsslag in de bedrijfsvoering die ze sinds de toetreding van zijn dochters hebben gemaakt. ‘Ook zij hebben duurzaamheid in hun dna. Mijn opa, vader en ik zijn nooit voor snel gewin gegaan. Het voortzetten van het familiebedrijf staat centraal.’
Geen harde keuze
Opa en oma Maas verhuisden naar het Smidspad. ‘Deze smalle straat was met 43 ondernemingen een populaire winkelstraat. Het werd ook wel de kleine Heuvelstraat genoemd. Iedereen die aan de noordkant van het spoor woonde, deed er zijn boodschappen.’ Zijn zoon Pierre bouwde de zaak na de Tweede Wereldoorlog uit tot een bedrijf met 15 medewerkers. Later ging hij in het huis van zijn ouders wonen. Ruud: ‘Ik ben er geboren en opgegroeid.’ Het schildersbedrijf betrok eind jaren tachtig een pand aan de Molenbochtstraat en in 1996 verhuisde Ruud het naar het huidige pand op bedrijventerrein Het Laar. Hier ontwikkelde het zich van schildersbedrijf tot specialist in vastgoedonderhoud. ‘Dat was geen harde keuze, maar onze opdrachtgevers verwachtten dat steeds meer van ons.’
Het voelt vertrouwd
Annemarie is verantwoordelijk voor de operationele zaken. Sophie is belast met HR en de audits voor certificeringen. ‘Samenwerken met familie voelt vertrouwd’, vertelt Ruud. ‘Maar we nemen geen blad voor de mond’, vult Annemarie aan. Ruud geeft aan dat het mag schuren. ‘Je moet kunnen incasseren en zorgen dat meningsverschillen op het werk geen invloed hebben op je familieleven.’ Hij merkt dat ervaring soms botst met nieuwe ideeën. ‘Soms wil Annemarie iets proberen dat ik al een keer geprobeerd heb.’ Annemarie: ‘Dan sluiten we een compromis.’ Op andere momenten zorgt ze dat het wel op haar manier gaat. ‘We gaan enkele nieuwe kantoren maken en over de indeling hebben we andere ideeën. Maar ik moet er straks gaan zitten.’
Tijdelijke verschuiving
De focus van de familie Maas ligt op vastgoedonderhoud voor bedrijven, woningcorporaties, vve’s, zorg- en onderwijsinstellingen, maar ze werken ook voor particulieren. Door corona werd binnenwerk uitgesteld. Ruud: ‘Bij zorginstellingen zijn we, zeer begrijpelijk, niet welkom.’ Annemarie: ‘Scholen verschoven het werk van vakanties naar de lockdownperiode, dus zo kwam er ook werk naar voren. En het aantal aanvragen van particulieren groeide enorm.’ Vrijwel al het buitenwerk kon uitgevoerd worden zoals gepland. ‘Dat vroeg in het begin wel meer tijd. Onze mensen mochten niet meer samen in een busje naar een klus rijden’, legt ze uit. ‘En we moesten vaste teams samenstellen om het aantal contacten te beperken.’ Ruud: ‘Toen premier Rutte tijdens zijn eerste persconferentie zei dat je thuis moest blijven als een gezinslid verkoudheidsklachten had, zat ineens twintig procent van de medewerkers thuis. Inmiddels is het coronagerelateerd verlet gelukkig weer te overzien.’
Talent behouden
Bij Maas Vastgoedonderhoud werken 25 mensen aan onder andere schilderwerk, het vervangen van deuren en kozijnen, beglazing, wand- en vloerafwerking. Ruud: ‘Daarnaast hebben we vijf medewerkers op kantoor.’ Annemarie: ‘We zijn een modern bedrijf waarin ruimte is voor ouderwetse gezelligheid.’ Dit resulteert in een laag verloop. ‘We leiden elk jaar twee of drie leerlingen op. Sinds Sophie hen begeleidt, weten we de meeste talenten ook te behouden.’
Feestje in het najaar?
Intern gaan ze het honderdjarig bestaan binnen de maatregelen al een heel klein beetje vieren door de medewerkers te trakteren. Annemarie: ‘Misschien kunnen we in het najaar een feestje houden? We willen het zonder beperkingen vieren zodat het voor iedereen fijn is om te komen. En anders vieren we het in 2022.’ Met een lach zegt ze tot besluit: ‘Ik ga ervan uit dat we die 101 jaar ook wel halen.’
Tekst: Sara Terburg
Fotografie: Kees Bennema